بی تو دنیا بر سرم آوار شد
بین ما هر پنجره دیوار شد
آنکه اول نوش دارو می نمود
بر لب ما زهر نیش مار شد
درد ما در بودن ما ریشه داشت
رفتن و مردن علاج کار شد
عیب از ما بود از یاران نبود
تا که یاری یار شد بیزار شد
عاقبت با حیله‌ی سودا گران
عشق هم کالای هر بازار شد
آب یکجا مانده‌ام دریا کجاست؟
مردم از بس زندگی تکرار شد
شعر زیبایی بود ولی برای من مخاطب خاصی نداشت! :/
به صرف زیبایی بماند در وبلاگ یک جنین بیست و چند ساله
