ساعت حوالی دوی نیمه شبه
هرچی قرص و دوا و شربت برا همه ی مرضام داشتم رو با هم خوردم و یکم بعد از فرو دادنشون به این فکر کردم که اگه قرار باشه تداخل دارویی داشته باشن چه بلایی سرم میاد
موزیکی که گوش میدم موزیکیه که تو فیلمی که اخیرا دیدم نوید محمدزاده برای معشوق میذاره
اسم آهنگ فریاد انتظاره از مرحوم ویگن بزرگوار
امروز همزمان با اومدن نتایج دستیاری یه رزیدنت سال دوی ارتوپدی ایست قلبی کرد و مرد درست تو همون دقایقی که یه عده از خوشی قبولی رو پاهاشون بند نبودن :) میبینی؟! دنیا همینقدر مسخره ست و به امثال من که حوصله ی گول زدن خودشونو ندارن تهمت افسردگی و بدشگونی میزنه و به قول ننه ی هانیه ماها منفی ایم...
به هر حال من همچنان در حال طی کردن مراحل افسردگیم هرچند به قول آ یه چیزایی خیلی عوض شده و من حواسم ازشون پرته
موزیک بعدی شروع میشه
یه نوای بهشتی از ساز عزیز دل پیانو
امشب سریال چرنوبیل رو تموم کردم و راستش نه! تحت تاثیر قرار نگرفتم... دروغا خیلی توش زیاده و طرف برنده حسابی با نامردی طرف مقابلشو کوبیده و هیچ خوبی ای ازشون وصف نکرده
به نظر من حتی اگه میبری باید منصف بمونی
به نظر من، نظر من به هیچ جای هیشکی نیس
این بی حوصلگی به غایت بددهنم کرده و هرچی از دهنم درمیاد به همه میگم
فحش رو هم شامل میشه
ولی یه بی تفا‌وتی خوبی دارم که خیلی هم دوسش دارم :))
فردا نظامی ترین و خشن ترین راند رو داریم با سرهنگ صاد! تیمسار تیمار تیمر تیم تی ت...
ف و ح همونی که میخواستن قبول شدن و تو دنیای اونا هر تلاشی نتیجه ای داره و من براشون از ته دل خوشحالم و با اینکه موافق نیستم ولی میخوام که چیزی که میخوان بشه تا خوشحالتر بشن
گور پدر خیرخواهی
بذار شادی فرابگیره
حتی اگه شادی اسمش تو شناسنامه حماقت محض باشه...
