آیدای کوچک من، حالا بعد این همه سال باید یاد بگیری چیزی که نمیشه رو به زور از دنیا نخوای!
خیلی چیزای قشنگ تو دنیا هست که نمیتونه مال تو بشه
مثه اون اسباب بازی‌ای که هنوزم دوس داری یه دونه‌ش مال تو باشه
مثه همون خرس گنده‌ها که مد شده بود و بهش میگفتن شاسخین :)
مثه اون ماشین که رنگ قرمزش بدجوری دلتو میبره هر وقت تو خیابان میبینی
مثه بچه های کوچولوی تپل که دستاشونو تو دهنشون میکنن و با تعجب بهت نگاه میکنن
مثه یارهای باوفا و همه چیز تموم
مثه مامان باباهای هم‌دل
مثه رفیقای با معرفت و تو‌دلی
مثه بازیگری روی صحنه ی تالار وحدت
مثه سفر با کسایی که همه جوره باهاتن
مثه ...
مثه خیلی چیزا
آیدای کوچک من، مهم نیست که خیلی چیزا برای آدما حسرت میشه
حسرت و نرسیدن بخشی از وجود ماست
مثل رسیدن و رها کردن...
آیدای کوچک من! ببخش که گاهی انقد بهت سخت میگیرم و چیزایی که میدونم مقصرش نیستی رو به ضرب و شدت میکوبم تو صورتت
ببخش که گاهی بهت سیلی میزنم و میگم خاک تو سرت
ببخش که گاهی میندازمت تو هچل
ببخش که وقتی آدما مقصرن تو رو مقصر میکنم جلوشون و دعوات میکنم
میبخشی میدونم
تو آیدای کوچک زیبای منی
تو جنین تو شکم منی تا ابد
