پریشب پویان رو بعد از چند ماه دیدم
و حالا دو روزه که بیشتر خواب بودم و گاهی بیدار شدم چیزی خوردم و باز سعی کردم بخوابم
برای روبرو نشدن با خودم
با پویان
با ذهنم
کمای مصنوعی رو خیلی خوب درک میکنم حالا
پویان مثل همیشه در اوج پویانیت خودش درخشید
و باز هم رفت تا دیدار بعدی...که نمیدونیم کی باشه
اگه از این کمای مصنوعی لعنتی جون سالم به در ببرم.
تاریخ میگه ماه اول پاییز برای من ماه عجیبیه!
ماه رفتار های جدید و بعضا وحشتناک
تاریخ رو البته فاتحان مینویسند!
همین
نوشتم که شرحی بر این روز ها برای روزهای بعد داشته باشم
و توضیحی برای ز عزیزم که اینا رو میخونه و من بی معرفت نتونستم با حرف زدن بهش بگم
خوب که شدم شاید بگم
شاید هم نگم
