والا جدیدا نمیدونم چیو تو خواب دیدم چیو تو بیداری
معضل شده به طور جدی! چون دارم بر اساسش یه رفتارایی میکنم یا حداقل یه فکرایی میکنم
باید با تراپیستم در موردش صحبت کنم
دارم ایام رو سپری میکنم بدون هیچ هم صحبت و دوست و آشنایی و البته غمی نیست
روزا رو موزیک گوش میکنم، از کوهن و شجریان بگیر تا شاهین نجفی و هیچکس! شبا رو تلویزیون میبینم سریالای آبکی و خندوانه
گاهی میرم چند خطی درس میخونم و ول میکنم میام. اون روز میگفتم دلم میسوزه که ممکن بود واقعا من پزشکی رو دوست داشته باشم فقط اگر انقدر همه چی برام اجبار نبود
گاهی دلم میخواد فقط و فقط برای آزار دادن بقیه برم انصراف بدم و به بعدش فکر نکنم
من نیستم اون کسی که بهش بگن چیکار کن و یادش بره که اجبار بوده و به خاطر آینده و چی و چی بهش تن بدم
از لحظه لحظه ی کارای اجباری زجر میکشم به طرز غریبی خودمو به در و دیوار میکوبم
قبلنا اینا همه برام اختلال بود حالا دارم به عنوان سبک زندگی بهش نگاه میکنم
هرچند چرند باشه ولی اینجوریه دیگه مام چرندیم گویا
میخوام یه ساز یاد بگیرم که الان نمیگم چیه :)) فقط برای راهنمایی بدون که عجیب غریبه
برا اینکه چند دقیقه ای لذت ببرید مرگ نازلی و رانندگی در مستی رو از شاهین نجفی گوش کنید.
پ ن: خوشحالم که حداقل برگشتم به خونه ی خودم. پیش خونواده شخصیت مستقلم رو از دست میدم یا ازم میگیرنش :)
