مفرح بازی ای که منجر به درس عبرت شد

خب بذارین یه اعترافی کنم سینما رفتن تنهایی اصلا خوش نمیگذره!! و از اونجایی که من دچار یه بدبینی عجیب نسبت به موجودات دو پای سخن گو شدم و دلم نمیخواد باهاشون وقت بگذرونم مجبورم فیلما رو تو خونه ببینم اما اورجینال میخرم و اینجوری شرافتمو حفظ میکنم و دینم رو به فرهنگ ادا!!

داشتم نهنگ عنبر سلکشن E رویا رو میدیدم که یهو احساس کردم الان باید پفک و پاپ کورن بخورم و مفرح بازی در بیارم:/ لباس پوشیدم و اون شال بنفشه که جدیدا خریدم و نمیدونم باید چیکارش کنم رو برای دابل کردن مفرح بازی پوشیدم و رفتم سوپر مارکت نزدیک خونه! وقتی داشتم اسباب تفرج رو حساب میکردم یهو حس کردم آقای کناری منو مخاطب قرار داده برگشتم گفتم بله؟؟ گفت من ورم کردم :/// من فقط چند ثانیه ای خیره بودم و بعد ناگهان نگاهم به کله ی نقطه نقطه ش افتاد و شنیدم که داره میگه به نظرتون چیکار کنم و یهو یادم افتاد میدونه که من دانشجوی پزشکیم در این لحظه به صورت روانی شلوار روحیم از ادرار خیس شد و مردمک هام از ترس گشاد که حالا چه خاکی به سرم کنم من که هیچی بلد نیستم:/ خواستم بهش یگم من شاگرد چندم کلاسم که خب قطعا مفهومو نمیرسوند! بعد یهو برگشتم و  با یه لبخند جاهلانه گفتم مو کاشتین؟ گفت بله گفتم خب به پزشکتون مراجعه کردین؟؟ گفت بله! گفتم چی گفتن ؟؟ گفت کمپرس آب گرم ولی من قبلا سردشو میذاشتم بهتر بود!! در این لحظه اولین تجویز سرنوشت ساز زندگیم به ذهنم رسید و گفتم خب سرد بذارین اگه جواب میده:/ و بعدم گفتم من ترم شیشم سر رشته ندارم و در دل گفتم ولم کن ولم کن ولم کن بعدم بلند گفتم چیز مهمی نیس نگران نباشید بهتر باشید خدافظ و محل رو ترک کردم!

امیدورام زنده مونده باشه!!

بعد برگشتم و با خیال راحت ادامه ی نهنگ عنبرو دیدم ولی ته دلم فکر میکردم اگه درس خون بودم و دنبال مفرح بازی نبودم شاید بهتر بود -_-

پ ن: چقدر سخت و نگران کننده ست که رشته و شغل آینده ی آدم به این صراحت با جون و سلامتی آدما سر و کار داشته باشه! نه؟