خب بله البته که روابط سطحی خوب نیستن ولی مگه من از روابط عمیق بدم میاد؟! نه بدم نمیاد من فقط شرایطش رو ندارم و کسی که شرایطش رو داشته باشه هم اطرافم نمیبینم
و اینکه درسته که این تنهایی گزنده و آزاردهنده ست ولی پر از یادگیریه! پر از مفاهیم نو برای تجربه کردنه حتی اگه به قیمت تحمل درد پوست انداختن باشه
امروز داشتم با خودم حرف میزدم سر اینکه آیا من یک فمینیست راستینم؟! با خودم ساعت ها بحث کردم و نتیجه این شد که اگر بنده تلاشی برای تغییر وضع موجود نمیکنم دلیلش کاملا منطقی و قابل قبوله اون دلیل بی شک اینه که من امیدی ندارم تغییری ببینم
ینی باید به طرز احمقانه ای خوشبین بود تا فکر کرد که بله این آدم ها قصد تغییر دارن یا نه اصلا قصدش رو هم ندارن ولی در مقابلش گارد هم ندارن
قطعا دارند! من قبل از اومدنم یه کتاب خریدم و خوندم و به اصرار زیاد با اشک و اه از مادرم خواستم بخونه
کتاب مانیفست یک فمینیست که البته برای من مفاهیمش زیاد نو نبود ولی اگر در ابتدای راهیدخیلی بهتون گاید میده و میتونین ازش بهره ببرین
خلاصه فکر میکنی چی شد؟! هیچی
نه در مادرم نه در پدرم و نه در زندگی
درسته که باید تلاش های بیشتری میکردم و ناامیدی های بیشتری رو تجربه میکردم ولی برای منی که فوت آبم پر واضحه که تهش چه خبره
خلاصه که آره این آدم ها فراتر از گاردی بودنن! در مقابل هر تغییری تهاجم نشون میدن و روان منو خط میندازن
پس من زیاد تلاشی برای این نسل نخواهم کرد در واقع من زیاد آدم تبلیغ و اصرار برای تغییر کردن کسی نیستم
تنها کاری که میشه کرد اینه که جامعه ی پیرامونم رو در آینده ایده آل کنم و از بین آدمای تغییرکرده و در حال تغییر انتخاب کنم
ب آ میگم نمیتونم حرفامو بزنم حتی نمیتونم بنویسم! میگه این دائمی نیس قول میدم که درست میشه. به امید اون روز
