نومیدی

روز هشتم 

 

امروز حالم اصلا خوب نیست، خبرها خیلی ناامید کننده ست، همه میگن این وضع طولانی خواهد شد و راستش منم همین فکر رو میکنم 

 

بابا سکوت کرده و دیگه هیچ تحلیلی ارائه نمیده و این منو بیشتر میترسونه. مثل دختر بچه ی پنج ساله ای شدم که صبر میکنه ببینه پدر و مادرش چه حسی دارن تا اون هم همون حس رو داشته باشه! 

 

موحد میپرسه اول به خاله م بگم برای ازدواج یا اول با بابات صحبت کنم؟ میگم اول با بابا حرف بزنی بهتره 

 

همچنان به منابع درسیم دسترسی ندارم و استرس داره کمی بیشتر از قبل اذیت میکنه

 

پیشی ها منبع آرامشم شدند

 

هنوز روغن نخریدیم

 

شما چه خبر؟

 

پ.ن: کتاب میخونم که زنده بمونم، اگر تونستید کتاب «ایرانی‌تر» از نهال تجدد رو بخونید و لذت ببرید، 

گاهی هم کتاب ایوب رو دست میگیرم و آلامش رو مرور میکنم و میگم تلخی هم مثل شیرینی رواست

این نیز بگذرد