بعضی چیزا فقط یه باره

من بد عادت شدم

عادت کردم که یکی بهم بگه برام شعر بخون و بفرست

یکی وقتی دارم با یه موزیک میخونم موزیکو کم کنه که صدای منو بشنوه 

یکی تا موهامو باز میکنم بگه موهات وای موهات! نعمت الهیه موهات

عادت کردم یکی زل بزنه تو چشمام و اشک تو چشاش حلقه شه 

عادت کردم یکی هر کار معمولی ای که میکنم بگه عجب صحنه ی لعنتی ای

عادت کردم یکی خیلی منو بخواد

عادت که نه ولی خب وقتی یکی آدمو اونجوری بخواد خواستنای این شکلی دیگه به چشمش نمیاد 

گله نمیکنم از کسی 

من خودم نخواستم اونو اما از خودمم گله ای ندارم  

از این آدما هم گله نمیکنم که منو نمیپرستن 

ولی یه چیزایی هیچوقت از یاد آدم نمیره

اون لحظه هایی که آدمو میگیره

راستش حتی اگه بازم همون حرفا رو بشنوم نمیتونم به اون فک نکنم اون یه جور دیگه میگفت یه جوری میگفت که باورم میشد من بتم و اون بت پرست ترین کافر دنیا 

وقتی میرفت گفت یه روزی میفهمی هیشکی من نمیشه

راست میگفت هیشکی قد اون عاشق نشد 

کاش روزگار به کامش باشه

کاش غم نداشته باشه

هی پسر من بدتو نمیخواستم و نمیخوام...