که در گلشن فغانی داشتیم

موزیکای فولک ترکی دنیایی دارن واقعا

حالا عجالتا شما ساری گلین رو گوش کن ببین من چی میگم

ببین من نصف زندگیمو فیلم دیدم و باهاش زندگی کردم روزایی بود که چهار پنج تا فیلم نمیدیدم اصن روزم روز نبود :) 

اون زمان من یه همکلاسی داشتم به اسم پرنیان 

اون سالا وقتایی که فرصتش بود ساعتهای خیلی زیادی رو باهم گپ فیلمی میزدیم 

دایی پرنیان خیلی فیلم باز بود اونم به واسطه ی داییش به دنیای فیلم علاقمند شده بود 

یادمه کلاس سوم راهنمایی بودیم یه بار یکی دو ساعت تا شروع کلاس فوق برناممون دور مدرسه رو راه رفتیم و درباره فیلمامون حرف زدیم دور میزدیما :)))) سی دوری زدیم گمونم 

و جهان زیبایی بود 

اون سالا هم سینمای جهان و هم ایران دنیای دیگه ای داشت این شکلی آبدوغی نبود! الان واقعا رو به افوله!   

امروز به آ گفتم قدیما چقدر تکلیفم با خودم مشخص بود چقدر همیشه میدونستم چی میخوام از هیچی نمیترسیدم و هر کاری تو ذهنم میومد میکردم

مثلا یادمه قدیما یهو تصمیم میگرفتم کل دیوارای اتاقمو نقاشی کنم تا سقف!!! میکردم!! با مداد شمعی و گواش و آبرنگ رو صندلی میرفتم تا بالا ها رو هم نقاشی کنم یه وقتایی نردبون میوردم حتی و یادمه که خیلی هم باحال شده بود ولی کلی مامان بابام حرص میخوردن که چیه این اخه بعدم که نقاش اومد رنگ کنه کلی بد و بیراه میگف که نمیتونم اخه من رو اینا رنگ بزنم :)))

هنوزم اثارش هست رو قاب پنجرم! با ابرنگ کلی گل و چیز میز کشیده بودم که هنوزم مونده کمی!  یادگاری روزای خوب  

بچه تر بودم خیلی هنرمندتر هم بودم! یادمه با خمیر شیرینیایی که مامانم میپخت یه خونه ی خوشگل درست کرده بودم که توش همه چی بود مثلا یه تخت خواب کوچولو با پاتختی کوچولو یه تلفن خوشمزه روش و کمد و همه چی :)

بعدم با لاک رنگشون کردم خیلی هم ناز و مامان شده بود  

خب خمیر شیرینی وقتی خشک میشه خراب میشه دیگه نابود شد 

هیشکی البته اثر هنریمو نگاش نکرد جز خودم 

خلاصه من تو اتاق صورتیم ساعتها رو مشغول پیدا کردن چیزایی بودم که در اطرافم کسی بهش توجه نمیکرد 

ولی دیگه نشد که بشه 

باید درس میخوندیم و اینا

به آ میگم مطمئنم که پزشکی رو دوست ندارم. 

پ.ن. میگم نمیخوام روزی برسه که زخم و گریه و اشک و آه یک انسان برام طبیعی شه میگه زخم و خون میشه ولی گریه برای تو هیچوقت عادی نمیشه!