آسمان مست

علی میگه چقد تو بی معرفتی چرا به من زنگ نمیزنی 

بعد از مدتها بدون اوردن بهونه میگم افسردگی بهم اجازه نمیده علی جان

و علی خوب منو درک میکنه و دیگه ازم ناراحت نیست 

کمی حرف میزنه از پایتخت و بدی هاش میگه از سیگار و مشروب و اعتیادشون میگه از تفریحای به درد نخور میگه از شلوغی و کثیفی میگه و من ته صدای بهونه گیرش دلتنگی این پسر کوچولوی گنده رو حس میکنم

بر خلاف حال و روزم میگم و میخندم و سعی میکنم حداقل اون کمی حالش عوض شه

آخه جگر گوشه ی منه 

ازش ناراحتم خیلی ناراحتم ولی جگرگوشه بودن شوخی نیست

ف اون روز بهم گفت تو‌ گوشه ی جگر منی و من چون میدونم الکی حرف نمیزنه خیلی ذوق کردم. یه ابراز علاقه ی خوب شنیدم 

علی هم گوشه ی جگر منه 

از همون روزای اولی که اومد با اون کله ی کوچیکش با اون چشمای معصومش همون چشمایی که بعد گریه منو به خاک سیاه میشونه

از همون روزا علی گوشه ی جگرم جا گرفت :)

علی اگه بره ازینجا گوشه ی جگرم زخم میشه، خون میاد 

برق دو ساعتی هست رفته بعد از اون طوفان نوح! صدای وحشتناک آسمون منو یاد دفعه ی قبل انداخت که میم دلداریم میداد

خلاصه آسمون حسابی مست شده میباره و داد و فریاد میکنه سیاه مستیش ما رو ترسوند 

ولی سکوت و تاریکی و موسیقی فضای خوبی ایجاد کرده هوام خوب شده

به قول رفیقمون هوا سوپر شده

میریم لذت ببریم جای شما 

یاد شمام هستما

شمایی که این روزای سخت رو میخونی و همراهی