مشکوک باشیم

تا یه مدت مدیدی میخوام از افکارم ننویسم! این اجتماع نقیضین فک نکنم پایدار باشه! کلا انقدر گمم که سعی میکنم اظهار نظر نکنم

ولی میدونی این اصلا چیز بدی نیست! این نسبی نگری و شک! کلا همه میدونیم که شک چیز خوبیه شک شروع دونستنه و شایدم نیست :))

ولی من راضیم. ترجیح میدم یه مشکوک متوسط باشم تا یه دانای داغون! اونایی که خیلی مطمئن راجع به دنیا و مسائلش نظر میدن منو میترسونن مگه میشه آخه؟!

حتی الان به همین چیزایی که مینویسمم شک دارم

اصن به خودم که خیلی شک دارم

شک دارم شک دارم [با ریتم خواب دیدم خواب دیدم قلبمو بیتاب دیدم بخوانید]