عرضم به حضورتون که این شده تیکه کلامم
حالا ممکنه نه عرضی داشته باشم نه اصن شما حضوری
والا روزگار جوری شده که شرمم میشه از تو حتی که یه روز ناله مو میخونی و یه روز خوشمزگی ناشی از خستگی!
انقدر همه چیز درهم تنیده که گویی بیوه ی سیاه داره تقدیر ما رو میبافه
حالا عرضم به حضورت که داشتم یه فیلمی ازین هالیوود مادر مرده میدیدم! گلاب به روت! انقدر شعارزده و کلیشه بود که گفتم مگه فیلمای فریدون جیرانی چشه اخه :)))
چهرازی جدیدم همین روزا اومده
اولین برخوردم با چهرازی میشه برا سال نود و دو! ما به تهدیگشم نرسیدیم
ولی عجب اولین برخوردی بود پسر! من بیمار با اون ذهن ناآروم داشتم چی میشنیدم
مثه الان نبود که هر ننه قمری یه میکروفون بذاره جلوش شعر و مرثیه یار از دست رفته شو بخونه و بگه اره ما دیوونه ایم
اون موقع جرات میخواست گفتن اینکه ما دیوونه ایم مثه الان نبود که کلاس بذارن با اختلالشون!
چهرازی حرف داشت برای گفتن! برا همینم دیگه هیشکی جاشو نگرفت چون الان کسی حرفی نداره! ما فقط تکرار بقیه ایم! یه کپی بی کیفیت
آره تو اون اتاق پایینیه که هنوز اتاق مطالعه ی منم نشده بود که بعدا در سال منحوس کنکور شد! اولین قسمت پاییزو گوش کردم تو دیگه ببین ما چه شروعی داشتیم
گوش کردم و حظ بردم و کیف!
حالا بعد چند سال و اندی یه شماره جدید دادن! گله‌مند و عصبانی!
البته میگن که راستکی نیس این شماره ولی هست از نظرم
تو این شماره اونجایی که امریکا رو توصیف کرد خیلی حظ کردم خیلی لذت بردم ازین همه حقیقت بی پرده
حالا شمام اگه نکردی گوش کن ایشالا که خوشت بیاد
