چه کنیم با جهان؟

لهم

خوابم به علت استرس امتحان بسیار بی کیفیت شده. درس زیادی نخوندم و مجددا استرس این هم منو لهتر میکنه

ولی خب این مغز وامونده‌ی خجالت نکش همچنان به کار خودش ادامه میده و بی وقفه کار میکنه و مجال نفس کشیدن نمیده

دوستم پرسید چرا برای افسردگی دارودرمانی نه؟ گفتم چون منم تجربه ش کردم و مفید نبود جواب داد دوز درمانت کم بوده و قرصات کم زور. گفتم برای ایدای ۱۷ ساله نه کم بود نه کم زور ولی خب آره قرصای قوی تری هم بودن

بعد از اون بیشتر فکر کردم که چرا دارودرمانی نه و سعی کردم با خودم روراست باشم و اگر گارد غیر منطقی نسبت به چیزی دارم بندازمش

من اصولا دوست دارم یه چیزیو از ریشه حلش کنم همیشه موفق نیستم و خیلی وقتا این دوست داشتنه صرفا یه علاقه‌ی ناکام باقی میمونه

در مورد افسردگی هم ‌همینطور... ولی چیزی که بیشتر بهش فکر کردم این بود که من دوست دارم رفتارم اصیل باشه 

دوست ندارم کاریو بکنم که حالم بهش منطبق نیست

ینی اگر من افسردگی دارم یه چیز سنتتیک فسقلی نباید برام حلش کنه چون افسردگی من نه فسقلیه و نه سنتتیک :)

دوست ندارم حال و رفتارم باهم هماهنگ نباشه

پ.ن. این روزا متوجه شدم که نباید منتظر پاداش کار خوبم باشم صرفا باید منتظر مجازات خطاهای ریز و درشتم باشم! با ذکر مثال ممکنه بقیه ی گروه هر روز رو غایب باشن ولی من اگه فقط یه روز غیبت کنم دکتر ر تصمیم میگیره مچ گروهو بگیره و هم به درمانگاه سر بزنه و هم به اتاق عمل! و این اتفاق چندین بار صورت گرفته! 

عصبانیم! زیاد و زیاد و زیاد